عبدالکریم شه بخش متولد ۱۳۴۰ فرزند نور محمد ساکن روستای شورو از توابع زاهدان در استان سیستان و بلوچستان در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۳۸۸ به اتهام «همکاری با جندالله» توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد.

به گفته عبدالکریم شه بخش، وی چوپانی بوده و در کوه با عده ای برخورد کرده که از او آب و غذا خواسته اند و او «در راه رضای خدا» به آنان آب و غذا داده است. اما پس از دستگیری ماموران اداره اطلاعات وی را مورد شکنجه قرار داده اند تا بگوید کسانی که پنهان کرده کجا هستند.

یکی از شکنجه های وی بسته شدن به «تخت معجزه» و تحمل ضربات کابل یا تسمه به کف پایش بوده تا حدی که کف پایش می شکافته و خون جاری می شده است. با این حال پاهای وی را با پلاستیک بسته و باز هم مورد ضرب و شتم قرار داده اند تا وی از هوش رفته است. آقای شه بخش با عملیات احیا و ماسک اکسیژن به هوش آمده است.

پس از بهوش آمدن، بازجویان برگه بازجویی «نوشته شده» به او داده اند و گفته اند چون بی سواد هستی بی گناهی ات را نوشته ایم و فقط انگشت بزن تا آزادت کنیم.

پس از یک ماه بازجویی در اداره اطلاعات، عبدالکریم شه بخش به زندان زاهدان منتقل شد. در این زمان وی توسط ماموران زندان متوجه شد که اتهام وی را «همکاری با گروه ریگی» درج کرده اند.

وی در این مورد به نزدیکانش گفته بود: «وقتی این را شنیدم تمام بدنم سرد شد. حتی بازجوها در این مورد از من سئوال هم نپرسیده بودند که من پاسخی بدهم.»

بعد از گذشت چهارماه در جلسه دادگاه وی بار دیگر در مورد کسانی که «در کوه ملاقات کرده» سئوال شده و دوباره توضیحات قبل را ارائه داده و سئوال دیگری از او نپرسیدند.

چند ماه بعد درحالی که آقای شه بخش «منتظر آزادی اش» بود، حکم ۱۵ سال حبس در تبعید در زندان اردبیل با اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از طریق همکاری با گروه عبدالمالک ریگی» به وی ابلاغ شد.

بعد از یک سال نگهداری در زندان زاهدان، در تاریخ ۲۷ دیماه ۱۳۸۹ حکم حبس این زندانی در تبعید به اجرا درآمد و به زندان مرکزی اردبیل منتقل شد.

آقای شه بخش در این مورد نیز نقل کرده: «وقتی وارد زندان اردبیل شدم انگار وارد یک زندان خارج از کشور شده بودم، من که زبان فارسی بلد نبودم حال باید چطور با زبان ترکی کنار می آمدم. اوایل به خاطر زبان خیلی سختی کشیدم و نمی فهمیدم چه می گویند و کسی هم نمی فهمید من چه می گویم.»